Rodzice mają największy wpływ na wychowanie dziecka, dlatego nie tylko muszą przygotowywać dziecko do życia, ale i siebie muszą przygotować do tego, aby prawidłowo wspierać dziecko w rozwoju.
Architekt siebie
Dziecko samo kształtuje swoją strefę psychiczną oraz fizyczną podczas nabierania doświadczeń z otaczającego je otoczenia i ludzi uczestniczących w życiu dziecka. Poznaje coraz więcej nowych rzeczy, zaczyna mieć swoje własne zainteresowania i potrzeby. Rolą rodzica w tym procesie jest pozwolenie dziecku na samodzielne rozwijanie się w tym, co lubi i nie bycie przeszkodą dla niego.
Skutki przymusu
Jeżeli myślimy, że nacisk na dziecko, by rozwijało się w danej dziedzinie wywoła pozytywny rezultat, jesteśmy w błędzie. Dziecko odczuje tylko niepotrzebną presję i przymus, które doprowadzą do złości, frustracji, nieśmiałości, płaczu lub kłamstwa. Dzieje się tak, ponieważ jest to oznaka, że dziecko nie chce tego robić i robi to, tylko z przymusu.
Jak powinien zachowywać się rodzic?
Zamiast kontrolować kim ma być dziecko, co ma robić, czy z kim rozmawiać, rodzice powinni zostać tzw. ,,pomocnikami", czyli wspierać je w samodzielnie podejmowanych przez dziecko wyborach, zainteresowaniach oraz prowadzić je po dobrych, rozwijających ścieżkach. Aby dorosły mógł pełnić takie funkcje musi popracować m.in. nad:
cierpliwością - dać dziecku czas na rozwijanie coraz lepszej wersji siebie. Przyspieszając ten proces rodzic ryzykuje pogorszeniem się relacji i utratą chęci dziecka do działania
pokorą - jest to jedna z ważniejszych cech potrzebnych do tego, aby dziecko mogło samodzielnie rozwiązywać problemy, uczyć się na własnych błędach i szukać odpowiedzi. Z tego powodu nie należy wyręczać dziecka, ani interweniować przesadnie. Zamiast tego uważnie się przyglądać i poznawać jego możliwości
rozpoznawaniem emocji i kontrolowaniem ich, jak i również uczenia tego samego dziecka
wiarą w możliwości dziecka
Comments